Choroba Dupuytrena, nazywana również przykurczem Dupuytrena jest schorzeniem tkanki podskórnej. Polega ona na postępującym włóknieniu struktury anatomicznej, zwanej rozcięgnem dłoniowym. Włóknienie, wraz z upływem czasu powoduje przykurcz zgięciowy palców - najczęściej palca serdecznego i małego. Postępujący, nieleczony przykurcz palców prowadzi do ograniczenia sprawności ręki, utrudniając wykonywanie najmniejszych, codziennych czynności. Włóknienie rozcięgna dłoniowego ma niestety nieznaną przyczynę – pod uwagę brane są między innymi predyspozycje genetyczne czy przebyte urazy
W chorobie Dupuytrena na ratunek przychodzą specjaliści ortopedii. Wykonują zabieg polegający na wycięciu chorobowo zmienionych fragmentów rozcięgna dłoniowego – fachowo nazywany fasciotomią częściową. Operacja wykonywana jest zwykle w znieczuleniu przewodowym, co oznacza, że znieczulana jest sama ręka. Kiedy znieczulenie zacznie działać, ortopeda zakłada na ramię specjalną opaskę uciskową (tak zwaną opaskę Esmarcha), która powstrzymuje krwawienie podczas zabiegu. W kolejnym etapie wykonywane są nacięcia na skórze chorej dłoni i wzdłuż palców. Cięcia zwykle mają kształt zygzakowaty, co umożliwia zeszycie skóry pod mniejszym napięciem. Następnie specjalista usuwa pogrubiałą tkankę łączną. Zabieg wieńczy założenie szwów, opatrunku, bandaża i temblaka (czasem również szyny gipsowej). Szwy skórne usuwane są z reguły po około 10 – 14 dniach od operacji.
Operowaną kończynę należy oszczędzać od wysiłku. Ważne, by kilka dni rękę zabezpieczyć w temblaku zawieszonym na szyi powyżej linii serca – zapobiega to opuchliźnie i zmniejsza dolegliwości bólowe. Rany nie wolno moczyć – raczej warto zdecydować się na szybki prysznic niż długą kąpiel w wannie. Po operacji bardzo ważna jest rehabilitacja ręki, która umożliwi szybszy powrót do pełnej sprawności.
